Nietolerancje pokarmowe są tematem bardzo często poruszanym w kontekście zdrowego żywienia, a nietolerancja laktozy jest jedną z najczęściej spotykanych. Jej główną przyczyną jest brak laktazy − enzymu niezbędnego do rozkładu laktozy, nazywanej również cukrem mlecznym.
Nietolerancja laktozy może być:
- Wrodzona (alaktazja) − niezwykle rzadka, spowodowana całkowitym brakiem zdolności wytwarzania enzymu. Dolegliwości pojawiają się przy pierwszych karmieniach, w tym przypadku noworodek karmiony jest sztuczną formułą pozbawioną cukru.
- Pierwotna (hipolaktazja) − jest najczęściej występującym typem nietolerancji, o podłożu genetycznym, objawia się w wieku dojrzewania lub wczesnym wieku dorosłym i wraz z wiekiem postępuje (aktywność laktazy ulega obniżeniu).
- Wtórna − w wielu przypadkach tymczasowa, wytworzona w wyniku chorób lub czynników wpływających na niszczenie się nabłonka i kosmków jelitowych, do których należą:
– celiakia
– zespół jelita krótkiego
-schorzenie Whipple’a
– zespół Leśniowskiego-Crohna
– alergia pokarmowa na białko mleka krowiego lub soi
– pasożyty w przewodzie pokarmowym
– martwicze zapalenie jelita
– mukowiscydoza
– zakażenia żołądkowo-jelitowe wywołane wirusami lub bakteriami (rotawirusy);
- Rozwojowa − występuje u wcześniaków urodzonych przed 34. tygodniem ciąży, spowodowana jest niedojrzałością nabłonka jelita cienkiego.
Objawy nietolerancji laktozy pojawiają się od pół godziny do dwóch godzin po jej spożyciu, najczęściej są to:
- mdłości,
- ból brzucha,
- wzdęcia,
- biegunki,
- kolki,
- wydalanie dużej ilości gazów
W przypadku zaobserwowania u siebie objawów, możliwości diagnozy jest wiele:
– wodorowy test wydechowy
– badanie moczu
– badanie PH stolca
– test zmian poziomu glukozy w surowicy krwi
-próba eliminacyjna
– testy genetyczne
Te ostatnie, wykonane we wczesnym wieku pozwolą również na zbadanie podatności na hipolaktazję, która być może dopiero jest przed nami.
